Things I´m currently working on...(2)

My collection of crying gipsy children (on paintings, not the real ones) has been groing for a while now. And now they have a comforting text written all over them. I'm ready to let them go.

Oh, and don't you just love this faded blue-greenish painting? I decided to paint the frame in a winterblue and glue neongreen letters on the painting. It's a South African text meaning that everything will be oke.

And another special one is the world famous image of a sailor with beard.

Find an interesting story about him here.

And a funny one to end this post with:

Things I´m currently working on...(1)

I tried to follow up on some good advise I've been given recently. Since I have so many different projects to do, and litlle time to do them in, I keep jumping from one thing to an other. Not doing them properly. Not giving them my proper attention, is better phrased. And offcourse not finishing any of the projects I lay my hands on. A friend told me to work in blocks. That way one week ends up being Thrift-painting-upcycling-week, and another gets to be: preparing for market season.


Last week I worked on old painings, faded, damaged or dicarded and turned them into new and better versions. This slightly boring painting with a nice frame turned into a happy pink cloud:

I was happy to have kept a  detail of the painting that I liked... the girl in the 'a'.

I'm not a great fan of pink, but the words 'choose happy' and pink seemed to belong together. And I can imagine it ending up somewhere to brighten up somebodies day. 


An other one I made was one of the flower-series. Beautiful print behind glass, but... missing the wow, the yeah and the aaaahhh. It was a bit.... boring. So I made it into a cleverly gift, with the tekst ´Honey, if you were flowers, i´d pick a bunch of you´. It´s spraypainted onto the glass.

And ofcourse I made more. But I´m saving them up for next time.

Our house, in the middle of the street

(onderaan onze allereerste samen gekochte kunstwerkje/ets, in Berlijn,

erboven een kaart uit mijn moeders collectie die ik heb toegeëigend,

links een rond plastic Tirol souvenir, Mexicaans doosje met skelet-bruidspaar)

Een huis verbouwen komt met een eigen volgorde. In grote lijnen was het afgelopen jaar: kozijnen (want rot), verwarming (want afwezig) en basiskeuken (functioneert, maar in afwachting van ‘ideale zelfbouw’ keuken) Wel fijn dat deze grote lijnen werkelijk zijn geworden. De winter is lang zo makkelijk niet te handlen als met een aangenaam verwarmd huis. Warme douche hoort daar ook bij!

(Ghanees dokterspaar van hout,
Afrikaans popje met grasrokje onder stolp,
Plastic totempaal)

Voor de woonkamer is de volgorde bijvoorbeeld: eerst plafond (repareren, schilderen), dan muur (schilderen), dan vloer (leggen).  In de praktijk betekent het dat er steeds niets gebeurt, want wanneer gaan we al die spullen versjouwen (en waarheen) en wanneer hebben we daar in godsnaam tijd voor?

(De schouw in vol ornaat, more is more)

Vorige week doorbraken we een door onszelf opgelegde regel. Want de muur behangen met alle mooie werken, schilderijtjes, etsen en ander moois, dat zouden we pas doen nádat de muur geschilderd was. En dat zag eruit alsof het nog even kon duren. Met hamer, spijker en stápels mooi spul hebben we twee uren intensief de muur gevuld. De lege muren (leuk in tijdschriften en bij anderen) zijn weer van top tot teen gevuld. Ons huis wordt steeds meer ons huis. We love beautiful stuff. And it clearly loves us.

(hond gekocht in Dordrecht in snuffelwinkel... deze wil ik al jááren)


(mengsel van kunst, ouderwetse prentjes in lijst, zelfgemaakt, verzameling,
en Lief zijn voorkeur voor naakte dames.)

RAAF

Van zaterdag 1 feb tot en met 28 feb duurt de overzichtstentoonstelling van 20jaar RAAF, grafiek werkplaats in Breda. Al enkele jaren kom ik er over de vloer, meestal om te zeefdrukken, soms werp ik alleen snel een blik naar binnen. Altijd gelokt door de geur van vers drukwerk, de geur van vers zweet van de mensen die staan te drukken, en de magie van het maken van een afdruk. Van een wit vel, in enkele seconden naar een prent op papier. Het hele proces wat hieraan vooraf gaat, vergeet ik graag. 

In het verleden heb ik daar flinke bloed/zweet/tranen momenten beleefd. En mijn geduld is ook uitvoerig getest binnen de muren van RAAF. Want wachten op je raam wat in de emulsie zit, wachten op de belichting, wachten tijdens het drogen, het instellen, het proefdrukken, wachten, tijd, wachten, wachten. Ik heb geleerd dat zeefdrukken een eigen tempo heeft, en als je mee wilt dansen, dan volg je de maat. 

De expo is een overzicht van een aantal jaren RAAF, veelal recent werk, soms uitschieters naar het vorige millenium. Het laat een breed scala aan zeefdrukmogelijkheden zien oa, van drukken op textiel en fotorealisitsch drukken. Een aantal linosnedes en etsen zijn ook te zien, volgens mij. Die hebben klaarblijkelijk wat minder indruk op me gemaakt. Mijn eigen werk hangt er ook. Maar dat fotografeerde ik niet, omdat ik te druk aan het babbelen was.  Wel een aantal andere mooie werken. 

(werk van Olivier Francken)

(werk van Martijn Boot)

(werk van Charlotte Tasma)

(collab van Romke Snel en Amanda Butterworth)

(werk van Ninotchka)