Our house, in the middle of the street

(onderaan onze allereerste samen gekochte kunstwerkje/ets, in Berlijn,

erboven een kaart uit mijn moeders collectie die ik heb toegeëigend,

links een rond plastic Tirol souvenir, Mexicaans doosje met skelet-bruidspaar)

Een huis verbouwen komt met een eigen volgorde. In grote lijnen was het afgelopen jaar: kozijnen (want rot), verwarming (want afwezig) en basiskeuken (functioneert, maar in afwachting van ‘ideale zelfbouw’ keuken) Wel fijn dat deze grote lijnen werkelijk zijn geworden. De winter is lang zo makkelijk niet te handlen als met een aangenaam verwarmd huis. Warme douche hoort daar ook bij!

(Ghanees dokterspaar van hout,
Afrikaans popje met grasrokje onder stolp,
Plastic totempaal)

Voor de woonkamer is de volgorde bijvoorbeeld: eerst plafond (repareren, schilderen), dan muur (schilderen), dan vloer (leggen).  In de praktijk betekent het dat er steeds niets gebeurt, want wanneer gaan we al die spullen versjouwen (en waarheen) en wanneer hebben we daar in godsnaam tijd voor?

(De schouw in vol ornaat, more is more)

Vorige week doorbraken we een door onszelf opgelegde regel. Want de muur behangen met alle mooie werken, schilderijtjes, etsen en ander moois, dat zouden we pas doen nádat de muur geschilderd was. En dat zag eruit alsof het nog even kon duren. Met hamer, spijker en stápels mooi spul hebben we twee uren intensief de muur gevuld. De lege muren (leuk in tijdschriften en bij anderen) zijn weer van top tot teen gevuld. Ons huis wordt steeds meer ons huis. We love beautiful stuff. And it clearly loves us.

(hond gekocht in Dordrecht in snuffelwinkel... deze wil ik al jááren)


(mengsel van kunst, ouderwetse prentjes in lijst, zelfgemaakt, verzameling,
en Lief zijn voorkeur voor naakte dames.)